Szczegóły

Kategoria: Aktualności

Opublikowano: 07 sierpień 2023

Odsłon: 32711

Na koniec  czerwca  br. oddziały Agencji  Mienia Wojskowego wypłaciły  prawie 2,5 tysiąca  odpraw oraz ponad 86 tys. świadczeń  mieszkaniowych  dla żołnierzy  zawodowych – wynika z informacji AMW, także w sprawie zmian w zakwaterowaniu sił  zbrojnych.    

 Mniejsza wartość  jednostkowa  odprawy mieszkaniowej

W I półroczu 2023 r. AMW wypłaciła dla żołnierzy  zawodowych odchodzących z armii  2 462 odprawy mieszkaniowe za  blisko 590 mln zł (przeciętna wartość jednego świadczenia wyniosła ok. 240 tys. zł). W identycznym okresie  roku ubiegłego wojskowi  pobrali 1 565 odpraw na łączną kwotę 402 mln 397 tys. zł ( średnio ok. 257 tys. zł).  Większy  przyrost  tych świadczeń (o prawie 60 proc.)  nie jest dobrą informacja dla resortu obrony narodowej,  którego  celem jest   utrzymanie   żołnierzy w służbie  czynnej  i przeszkolenie  jak największej  liczby  ochotników.  Zapowiada  się kolejny rekordowy rok pod względem liczby pożegnań  kadry  zawodowej z wojskiem. 

Z kolei mniejsza  średnia kwota odprawy  oznacza, że  z mundurem  wojskowym rozstają się coraz młodsi stażem  żołnierze.   Tym bardziej, że  porównywalnym okresie sprzed  roku zwiększył się o 8 proc. wskaźnik ceny 1 m2 powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego oddanego do użytkowania w kwartale poprzedzającym zwolnienie z tej służby, określanego w komunikacie GUS.  W I kw. 2023 r. ten wskaznik wyniósł 5 668  zł za 1 m kw. 

 Należy przypomnieć, że po zmianie ustawy o obronie Ojczyzny (od 23 kwietnia  2022 r.)  odprawa mieszkaniowa wynosi 3 proc. wartości przysługującego lokalu mieszkalnego za każdy rok podlegający zaliczeniu do wysługi lat, od której jest uzależniona wysokość dodatku za długoletnią służbę wojskową.  Ta odprawa nie może być niższa niż 45 proc. oraz nie wyższa  niż 100 proc.  wartości przysługującego lokalu mieszkalnego ( było 80 proc.). 

W  takim  przypadku osiągnięcie 100 proc. wartości przysługującego lokalu mieszkalnego  jest  możliwe  przy  wysłudze 33 lat.   

Jak wynika z informacji  przekazanych  nam przez  Małgorzatę Weber, rzecznika AMW, do 30 czerwca br. zostało złożonych 16 wniosków o odprawę dla których wartość przysługującego lokalu mieszkalnego wynosiła 100 proc. Średnia ich wysokość wynosiła 477 tys. zł.  W porównywalnym  okresie roku  ubiegłego Agencja odnotowała wypłatę 22  pełnych odpraw.

Najwięcej odpraw w tym roku wypłacił Oddział Regionalny w Krakowie (380), Warszawie (315) oraz w Gdyni (294). Natomiast najmniej odpraw odnotowały OR  w Poznaniu (128), Zielonej Górze (184) oraz we Wrocławiu (192).

 Wyższe świadczenia  mieszkaniowe  

Według stanu na 30 czerwca 2023 r. wypłacono łącznie 491 888 świadczeń mieszkaniowych  za  blisko 381 mln zł. Średnia wysokość świadczenia wynosiła 774, 40 zł. W lipcu wypłacono należne za czerwiec świadczenie mieszkaniowe dla 86 005 żołnierzy. Rok  temu świadczenie  otrzymało  75 333 żołnierzy, a średnia  należność  była średnio  o sto zł niższa. Świadczy to o tym, że systematycznie  rośnie  liczebność  sił zbrojnych RP  i  osób uprawnionych do świadczenia. Ponadto pojawiły się  korzyści ze zmiany wskaźników wynikających z nowelizacji  rozporządzenia  MON z 21 listopada 2022 r.  w sprawie wypłaty świadczenia mieszkaniowego dla żołnierzy zawodowych. Na mocy tych przepisów zwiększono urealnienie współczynników świadczenia mieszkaniowego do obecnej sytuacji na rynku mieszkaniowym.

Od 1 stycznia  br.  największy wzrost świadczenia wystąpił w garnizonie Warszawa (wzrost o 600 zł, z  900 zł), chociaż za  1500 zł ciężko  jest w stolicy  wynająć  lokum. Ponadto  skorzystali mieszkańcy Wędrzyna (wzrost z 450 zł do 900 zł ), Świnoujścia (z 900 do 1260 zł).  Zmiany  nastąpiły  także we wschodnich  garnizonach m.in. w Chełmie i Jarosławiu z 390 zł do 570 zł  oraz w  Nowej Dębie z 450 zł  do 600 zł.   

Wskaźniki nie uległy zmianie w 29 garnizonach, ale  możliwa jest korekta.

W co czwartym  garnizonie  nie podniesiono  wskaźnika świadczenia( obecnie  wynosi on od 1,2 do 5, przy stawce  podstawowej  wynoszącej  300 zł).  Nie  uległy zmianie wskaźniki w tak  dużych  miastach jak m.in.  Bydgoszcz, Bytom, Opole, Poznań, Przemyśl i Toruń. 

Dobrą  informacją  dla kadry  WP  jest fakt, że w parlamencie dobiegają końca prace legislacyjne nad nowelizacją ustawy  o Agencji Mienia  Wojskowego, która  zmienia także niektóre przepisy ustawy o zakwaterowaniu sił  zbrojnych.   W art. 48 ust. 17   pojawia się  upoważnienie  dla szefa  MON do wydania rozporządzenia  MON.

 Jak wynika z wyjaśnienia  AMW, nowe regulacje umożliwią uwzględnienie przy określeniu wysokości współczynnika świadczenia mieszkaniowego obok istniejącego kryterium „ceny rynkowej najmu lokali mieszkalnych w garnizonie”, także czynnika „szczególnego znaczenia garnizonu dla obronności kraju”. Zapis ten wskazuje, jakie czynniki należy wziąć pod uwagę w analizach przy ustalaniu wysokości tego współczynnika.

W odpowiedzi  na zapytanie  portalu,  nie podano   w  jakich garnizonach mogą  być podwyższone wskaźniki świadczenia.  Będzie  to wymagało  przeprowadzenia przez AMW ponownej  analizy cen  rynkowych najmu  lokalu oraz konsultacji, prawdopodobnie z nowym już kierownictwem  MON.

Zmiany zakwaterowania w internatach  

 Według stanu z połowy roku  Agencja Mienia Wojskowego dysponowała 10 051 miejscami w internatach i kwaterach internatowych.  W tym zasobie  internatowym zakwaterowano  8 644 żołnierzy, 167 osób zatrudnionych w jednostkach organizacyjnych podległych lub nadzorowanych przez ministra obrony narodowej oraz dzieci żołnierzy i pracowników pobierających naukę poza miejscowością zamieszkiwania. To stanowi 87 proc. wykorzystania miejsc internatowych.

Nowelizowany obecnie zapis ustawy dotyczący możliwości zakwaterowania w internacie albo kwaterze internatowej żołnierza zawodowego, którego prawo do zakwaterowania jest realizowane przez przydział kwatery albo innego lokalu mieszkalnego w miejscowości innej niż miejscowość pełnienia służby lub miejscowości pobliskiej, zwiększa grupę uprawnionych do odpłatnego zakwaterowania, pod warunkiem zaspokojenia potrzeb żołnierzy zawodowych.

Jak  informuje  AMW, w pierwszej kolejności  zaspakajane są potrzeby żołnierzy, którzy nie mają zrealizowanych uprawnień mieszkaniowych. Aby nie generować kosztów utrzymania zasobu internatowego utrzymywana jest niewielka rezerwa wolnych miejsc. Jeżeli do pełnienia służby w danej miejscowości, w krótkim okresie przybędzie duża grupa żołnierzy, może wystąpić sytuacja odmowy zakwaterowania w internacie żołnierza, który zrealizował już swoje uprawnienia mieszkaniowe (np. zajmuje lub wykupił lokal od Agencji w innej miejscowości).

- Aktualnie takie ryzyko nie zachodzi w żadnym garnizonie – zapewnia  rzecznik Agencji.  

W art. 51 pojawia się zapis, że „dyrektor oddziału regionalnego właściwy dla garnizonu,  w którym żołnierz pełni służbę wojskową, kieruje żołnierza do zamieszkiwania w internacie albo kwaterze internatowej w „ formie czynności materialnotechnicznej”.  Zwróciliśmy się  do AMW o wyjaśnienie co to są te czynności materiałowo-technicznej i  na czym polega zmiana  wobec  obecnych regulacji?

 „ Dodanie tego przepisu wynika z konieczności uregulowania sposobu tej czynności. Oznacza to, że tak jak dotychczas przydział żołnierzom miejsca w internacie albo w kwaterze internatowej będzie następował na podstawie wydanego „skierowania”. Odmowa tego przydziału będzie odbywać się w formie decyzji administracyjnej, od której przysługiwać będzie odwołanie do organu II instancji oraz prawo rozpoznania sprawy w trybie sądowo-administracyjnym”.

W ocenie Agencji, doprecyzowanie tego zapisu pozwala na szybkie kierowanie żołnierzy do zakwaterowania na podstawie skierowania. Zdarzały się  bowiem wątpliwości co do charakteru prawnego tej czynności.

 Czynsze  zamrożone?

Procedowana obecnie w parlamencie zmiana przepisu art. 36 ust. 2a i 2b ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych RP umożliwia szefowi MON określenie rocznej waloryzacji stawek czynszu dla: żołnierzy zawodowych, emerytów wojskowych, rencistów wojskowych oraz wdowy po żołnierzach zawodowych, emerytach wojskowych lub rencistach wojskowych, a także dzieci żołnierzy zawodowych do czasu zawarcia przez nie związku małżeńskiego, nie dłużej jednak niż do dnia ukończenia 25. roku życia.

Zgodnie z  nowymi zapisami  wysokość waloryzacji będzie zależała od decyzji szefa  MON. Jak wynika z pisma ministra obrony narodowej Mariusza Błaszczaka skierowanego do żołnierzy 17 lipca 2023 r.  „w tym i kolejnych latach wskaźnik ten wyniesie zero. Co oznacza utrzymanie opłat na dotychczasowym poziomie”.

 Agencja  zapewnia, że w latach 2021-2022 nie zwiększała opłat za używanie lokali mieszkalnych zajmowanych przez wyżej wymienione osoby. Ewentualne podwyżki dotyczył tylko opłat których wysokość zależna jest od zużycia oraz ceny surowców określonych przez dostawców oraz ewentualnie opłat pośrednich wynikających ze zużycia energii cieplej, elektrycznej, gazu, wody, odbioru nieczystości stałych i płynnych.  R.Ch.

Zdjęcie: AMW ( internat w Lublincu)

Szczegóły

Kategoria: Aktualności

Opublikowano: 05 sierpień 2023

Odsłon: 32458

•    Do 2035 r. w Wojsku Polskim powinno służyć 300 tysięcy żołnierzy. Aktualnie jest ich 170 tysięcy, mamy 12 lat, aby osiagnąć tę liczbę.

•    Zwalczanie braków kadrowych MON rozpoczęło się od próby wciągnięcia do armii ok. 40 tysięcy cywilnych pracowników WP.

•    Jeśli chcemy myśleć realistycznie o rozbudowie wojska, to nie powinno nam zależeć na wcielaniu do niego cywilnych księgowych.

•    Poziom ukompletowania polskiej armii wynosi nie więcej niż 58 proc.. Oznacza to, że brakuje nam ok. 35 tysięcy zawodowych żołnierzy.

•    W ubiegłym roku do WOT dołączyło 12 tysięcy ochotników, a terytorialsi cieszą się coraz większym uznaniem społeczeństwa.

Ministerstwo Obrony Narodowej wespół z Centralnym Wojskowym Centrum Rekrutacji przekonują, że do 2035 r. w Wojsku Polskim służyć będzie 300 tysięcy osób (aktualnie jest ich 172,5). Na drodze do realizacji tego przedsięwzięcia stoi jednak wiele nierozwiązanych problemów i popełnionych błędów, co każe podać w wątpliwość optymistyczne szacunki polskich wojskowych i polityków.

Na początku przeanalizujmy koncepcję rozbudowy Wojska Polskiego poprzez konfrontację docelowej liczebności ze stanem obecnym. Wspomniane 300 tysięcy ma obejmować przede wszystkim 187 tysięcy żołnierzy zawodowych we wszystkich pięciu rodzajach sił zbrojnych: Wojskach Lądowych, Marynarce Wojennej, Siłach Powietrznych, Wojskach Specjalnych oraz zawodowców z Wojsk Obrony Terytorialnej.

Do tego dochodzi 50 tysięcy niezawodowych żołnierzy pełniących terytorialną służbę wojskową w WOT i 50 tysięcy żołnierzy dobrowolnej zasadniczej służby wojskowej (DZSW), plus pozostałe kilkanaście tysięcy w trakcie szkolenia. Zgodnie z programem stan ten ma zostać osiągnięty w 2035 r.

Dla zobrazowania zaplanowanego wzrostu ilościowego wynikającego z powyższych ustaleń należy odnotować, że w 2022 r. liczba żołnierzy zawodowych wynosiła nieco ponad 115 tysięcy we wszystkich rodzajach sił zbrojnych, 35 tysięcy żołnierzy WOT i ok. 16 tysięcy odbywających DZSW na różnych etapach szkolenia.

Nie da się ukryć, że poprzeczka została postawiona wysoko. Tymczasem Ministerstwo Obrony Narodowej zaczyna od zachęcania do założenia munduru cywilnych pracowników wojska, których w armii pracuje w sumie ponad 40 tysięcy. Chodzi tu o specjalistów od obsługi biurowej, logistyki czy infrastruktury technicznej, którzy przecież w maju rozpoczęli protest w sprawie niskich wynagrodzeń.

Jeśli w obliczu tak poważnych braków kadrowych chcemy myśleć realistycznie o rozbudowie wojska, to nie powinno nam zależeć na wcielaniu do niego cywilnych księgowych z Wojskowych Oddziałów Gospodarczych, aby wyciszyć ich skargi, a później móc pochwalić się wykonaniem planu. Powinno być wręcz odwrotnie – planowany wzrost ilościowy daje dobrą okazję do przeprowadzenia całościowej optymalizacji zadań zaplecza.

Krokiem trudnym, choć być może niezbędnym, byłaby rewizja administracji (szczególnie części finansowo-gospodarczej) i systemu logistycznego (zwłaszcza zabezpieczenia materiałowego). Następnie należałoby ocenić, o ile można odchudzić hiperbiurokratyczne struktury wojskowe, przenosząc część tych zadań w ręce zewnętrznych kontrahentów.

Największy problem Wojska Polskiego

W tym miejscu należy zmierzyć się z być może największą bolączką polskiej armii, jaką jest jej niski stopień ukompletowania. Ze wspomnianych wcześniej 115 tysięcy żołnierzy zawodowych we wszystkich rodzajach sił zbrojnych, ok. 54 tysiące służą w Wojskach Lądowych, zaś druga połowa w pozostałych czterech razem wziętych. Jednak to właśnie ten rodzaj sił zbrojnych interesuje nas najbardziej, gdyż odgrywa kluczową rolę w większości możliwych scenariuszy konfliktu zbrojnego na terytorium Polski i w okolicach.

Jak ustalił  Jarosław Wolski, liczba etatów w WL to ok. 93 tysiące, zatem poziom ukompletowania wynosi nie więcej niż 58 proc. Widać więc już teraz, czyli przed wdrożeniem rozbudowy, że deficyt sięga kilkudziesięciu tysięcy żołnierzy zawodowych.

Skoro liczba etatów ma zwiększyć się o następne dziesiątki tysięcy, na tym etapie najlepiej byłoby dosłownie sklonować każdego żołnierza polskiego.

Dlaczego ten wskaźnik jest tak istotny? Ukompletowanie jednostek wojskowych przekłada się bezpośrednio na ich gotowość operacyjną, szczególnie zdolność szybkiego reagowania. Współcześnie czas reakcji na zagrożenia mierzy się w godzinach, jeśli nie minutach. Trudno wyobrazić sobie, że w razie potrzeby za bramę jednostki wyjedzie raptem połowa personelu.

Oczywiście, stopień ukompletowania różni się pomiędzy jednostkami. Można przyjąć, że elitarne brygady powietrznodesantowe są wypełnione żołnierzami. W innych przypadkach bywa różnie: niekiedy w brygadzie dostatecznie obsadzony będzie jeden batalion z trzech, zaś w pozostałych na miejscu zostanie jedynie kadra dowódcza – domyślnie mają przybyć tam poborowi. Tym bardziej można zwątpić w poprawę sytuacji, gdy słyszy się o planach stworzenia dwóch dodatkowych dywizji, czy też o przejściu z trójkowego do czwórkowego schematu dywizji, czyli: cztery brygady w dywizji, cztery bataliony w brygadzie.

Polityka jest roztropną troską o dobro wspólne. Dążymy do budowy podmiotowej Rzeczypospolitej realizującej wskazania katolickiej nauki społecznej. W tym celu tworzymy niepartyjne, chadeckie środowisko polityczne, które szuka rozwiązań ustrojowych, gospodarczych i społecznych służących integralnemu rozwojowi człowieka. Dołącz do grona naszych Darczyńców!

Kto i dlaczego żegna się z mundurem

Komentując politykę kadrową Wojska Polskiego, zwykło się poświęcać szczególną uwagę zjawisku rezygnacji żołnierzy ze służby. Ubiegły rok zakończył się medialną awanturą, gdy okazało się, że w 2022 r. z wojska odeszło ok. 9 tysięcy żołnierzy zawodowych, wobec niecałych 14 tysięcy nowo powołanych.

Rzadziej przytaczanym faktem jest, że już od 2016 r. stosunek odejść do powołań oscyluje   wokół 60 proc.. To żaden skandal, lecz raczej prawidłowość, za którą ciągną się niekorzystne konsekwencje.

Warto zderzyć się z często powtarzaną tezą o odchodzeniu żołnierzy szczególnie doświadczonych, którzy mogliby dalej pracować w charakterze specjalistów i instruktorów. Uważam, że ten argument był zasadny raczej w latach 2009–2016, kiedy okres służby szeregowych zawodowych ograniczony był do 12-letniego kontraktu. Wskutek tego, z wojskiem przedwcześnie pożegnało się   co najmniej kilkanaście tysięcy weteranów, biorących udział m.in. w misjach zagranicznych w Iraku i Afganistanie.

Ze wspomnianych   9 tysięcy rezygnacji z ubiegłego roku 17 proc. dotyczy oficerów, 36 proc. podoficerów, a 47 proc. szeregowych. Co ważne, rezygnacja oznacza z zasady przeniesienie do pasywnej rezerwy i nie równa się przejściu na emeryturę – spośród tych zwolnień nieco ponad połowa przypadków wiązała się z uzyskaniem uprawnień emerytalnych.

Strukturę nowych świadczeń emerytalnych   należy przedstawić osobno: tutaj szeregowi stanowią niecałe 10 proc. żołnierzy kończących służbę wojskową. Odpływ oficerów i podoficerów (głównie podoficerów starszych, czyli chorążych) ze względu na wiek jest dość naturalny, ale szeregowi odchodzą z wojska po krótszym czasie i na większą skalę.

Długa jest lista przyczyn rezygnacji ze służby wojskowej, o czym mógłby przekonać się każdy podczas osobistej, pięciominutowej rozmowy z losowo spotkanym żołnierzem. Problem polega na tym, że w jego opowieści powody natury osobistej często przeplatają się z krytyką powszechnie znanych mankamentów wojska.

Wady organizacyjne, niedobory sprzętu (szczególnie wyposażenia indywidualnego), dobór personalny kadry dowódczej, nieterminowość wypłat – to wszystko ma negatywny wpływ na motywację człowieka, od którego przecież wymaga się poświęcania zdrowia i życia, gdy tymczasem na cywilnym rynku pracy łatwo o zatrudnienie spokojniejsze i porównywalnie opłacalne finansowo.

Wracając, można pokusić się o postawienie pewnych wniosków. Pierwotnie mamy do czynienia z normalnym cyklem rotacji żołnierzy, gdzie odchodzą starsi, a przychodzą młodzi. Bywa on negatywnie zakrzywiany na skutek bardzo wielu obiektywnych czynników, występujących w określonym momencie: wtedy odchodzą żołnierze rozczarowani i sfrustrowani, a przychodzi mniej tych zachęconych. Na cykl ten dodatkowo nakładają się procesy trwające przez dłuższy czas, które skutkują powolnymi zmianami strukturalnymi: etap formowania nowych jednostek, generacyjna wymiana sprzętu, okresy napięcia społeczno-politycznego.

Tak czy inaczej: część woli odejść, część chce przyjść. Odpowiadanie na potrzeby obu tych grup jest ważne; może krótkoterminowo poprawić bilans – a przypominam, że w zeszłym roku bilans wyniósł skromne pięć tysięcy nowych żołnierzy na plus. Kto mierzy w 300 tysięcy, musi nie tylko zapanować nad całym cyklem, zarówno na płaszczyźnie problemów szeregowego, jak i planowania długoterminowego; musi zwiększyć rozmiar cyklu rotacji o rząd wielkości.

Dwie twarze polskich rezerwistów

Jak pisaliśmy grudniu, rezerwy, którymi obecnie dysponujemy, nie wystarczą na uzupełnienie żadnych braków ani tym bardziej ewentualnych strat. Trzeba podkreślić, że temat rezerwy sięga znacznie głębiej i jest trudniejszy do uchwycenia, choć równie ważny.

Zgodnie ze znowelizowaną ustawą rezerwa dzieli się na pasywną i aktywną. Do pasywnej należą praktycznie wszyscy mężczyźni w Polsce, o których wojskowa komisja lekarska orzekła, iż są zdolni do pełnienia służby wojskowej. Aktywną tworzą tylko ci, którzy złożyli kiedyś przysięgę wojskową i teraz zgłoszą się jako ochotnicy do odbywania regularnych ćwiczeń.

Na czym więc polega problem? Cóż, rezerwę pasywną tworzą obecnie panowie, którzy swego czasu przewinęli się przez zasadniczą służbę wojskową (a ostatni z nich szli do wojska piętnaście lat temu), byli żołnierze zawodowi (stanowiący zdecydowanie najmniejszą część tego zbioru), a także właściwie każdy, kto posiada książeczkę wojskową, choćby z samym wojskiem nie miał nic wspólnego. Jeśli chodzi o rezerwę aktywną, to MON optymistycznie założyło, że w 2023 r. zgłosi się tam maksymalnie 10 tysięcy zainteresowanych.

Wróćmy tymczasem do metody zestawiania danych z koncepcją 300-tysięcznej armii. Tak liczna armia do funkcjonowania w warunkach wojennych czy choćby kryzysowych potrzebować będzie co najmniej kilkukrotnie większych rezerw. Do szerokiej kategorii pod tytułem „rezerwiści” może należeć nawet 1,7 miliona Polaków, lecz w tym roku na jakiekolwiek ćwiczenia MON zamierza powołać najwyżej 200 tysięcy ludzi, głównie mających nadane przydziały mobilizacyjne. Niestety, ale z wyjątkiem byłych żołnierzy zawodowych, którzy odeszli z wojska w ciągu ostatnich lat, wszystkich pozostałych można zaliczyć do grona cywili, których w razie potrzeby trzeba będzie szkolić od podstaw.

Czas ochotników

Przyjrzyjmy się następnie Wojskom Obrony Terytorialnej, które cechują się nieco odmienną charakterystyką liczebnościową. Przypominam, że jest to najmłodszy rodzaj sił zbrojnych, który działać ma na rzecz bezpieczeństwa lokalnych społeczności poprzez służbę żołnierzy-ochotników w brygadach na obszarze danego województwa, a ponadto w razie konfliktu ma być wsparciem wojsk operacyjnych. Sytuacja WOT jest relatywnie dobra: z zaplanowanych 50 tysięcy udało się na razie przyciągnąć 35 tysięcy żołnierzy.

W ubiegłym roku do WOT dołączyło prawie 12 tysięcy żołnierzy, zaś zrezygnowało niewiele ponad 8 tysięcy. Ciekawe, że są to liczby porównywalne do tych dotyczących Wojsk Lądowych, przy czym WOT są o wiele mniejszym rodzajem sił zbrojnych. Ze względu na niezawodowy profil cykl rekrutacji i rezygnacji obejmuje tam głównie szeregowych, którzy stanowili 86% odchodzących. Również z tego powodu częstsze są transfery z WOT do służby zawodowej (ponad tysiąc w 2023 r.) niż odwrotnie.

Stosunkowo łatwo jest się do WOT dostać, jak i po pewnym czasie odejść ze służby, co niekoniecznie musi być wadą tej formy służby wojskowej – jest to dogodny sposób na manifestowanie swoich uczuć patriotycznych.

Trzeba przyznać, że pomimo bardzo niskiego kredytu zaufania przyznanego na start w 2015 r. WOT zdołały wypracować świetne esprit de corps i popularność wśród społeczeństwa dzięki operacjom prowadzonym blisko ludzi, jak np. mocne wsparcie systemu ochrony zdrowia podczas pandemii koronawirusa.

W związku z tym można spodziewać się, że pogarszanie się poziomu bezpieczeństwa w Polsce będzie raczej mobilizować żołnierzy WOT i potencjalnych kandydatów, choć osiągnięcie zakładanego pułapu liczebności jest nadal dość odległe.

Nowy rozdział w polskim wojsku?

Jeszcze nowszym wynalazkiem jest dobrowolna zasadnicza służba wojskowa. Tak jak jej obowiązkowy pierwowzór, polega ona po prostu na powołaniu człowieka na rok do służby w jednostce wojskowej. Może ona być swoistym okresem próbnym przed zdecydowaniem się na zawodowstwo, jak i jedynie jednorazową przygodą z wojskiem. Od kwietnia 2022 r. na turnusach szkolenia DZSW zjawiło się łącznie 16 tysięcy ochotników, zaś na bieżący rok zakłada się wzrost ich liczby do 25 tysięcy.

Wraz z początkiem stycznia 2023 r.  ogłoszono  koncepcję sformowania nowej, piątej dywizji pod nazwą 1. Dywizji Piechoty Legionów, która ma składać się z czterech brygad rozmieszczonych głównie w województwie podlaskim. Co najciekawsze, przewiduje się obsadzenie jej przede wszystkim żołnierzami dobrowolnej zasadniczej służby wojskowej. Jeśli kilkuletni proces formowania zakończy się sukcesem, to można spodziewać się, że i szósta dywizja funkcjonować będzie wedle tej zasady.

Z punktu widzenia tych dwóch dywizji – a wyłączywszy zawodową kadrę, mowa o co najmniej kilkunastu tysiącach ludzi – szkopuł tkwi w rokrocznym rekrutowaniu stopniowo coraz większej liczby chętnych ze wspólnej grupy ludzi ogólnie zainteresowanych podjęciem służby wojskowej, mających do wyboru jeszcze WOT. Zwiększanie liczebności polskiej armii ma szanse powodzenia wyłącznie wtedy, gdy rozpocznie się od likwidacji złudzeń.

Pierwszym krokiem na tej drodze jest zwalczanie kadrowej fikcji w jednostkach wojskowych, by zapewnić im maksymalny stopień ukompletowania i gotowości. Równolegle należy rozwijać wszelkie ochotnicze formy służby wojskowej, których wartością dodaną jest oswajanie społeczeństwa ze stopniowym zwiększaniem poziomu militaryzacji. Sprawą do pilnego załatwienia jest także opracowanie ulepszonego systemu rezerw, bowiem od etapu zawieszenia poboru stanowi on lukę, która powiększa się wraz z rosnącymi potrzebami.

Co więcej, przy pogarszającej się demografii powyższe kwestie mogą ostatecznie okazać się nierozwiązywalne bez przynajmniej częściowego przywrócenia obowiązkowej służby wojskowej. Mało kto odważy się podnieść tę kwestię w warunkach dobrze znanego w Polsce stanu permanentnej kampanii wyborczej, jednakże jeśli perspektywy na stabilizację ładu międzynarodowego są nikłe, powinniśmy być przynajmniej teoretycznie przygotowani na tę ewentualność.

Bez tych wysiłków 300-tysięczna armia pozostanie jedynie politycznym sloganem, a wojsko jego zakładnikiem.

Kamil Pachecki  ( klubjagielloński.pl)  >>>

Autor grafiki: Julia Tworogowska

 

Szczegóły

Kategoria: Aktualności

Opublikowano: 04 sierpień 2023

Odsłon: 1215

Rosyjskie Ministerstwo Obrony poinformowało o rozpoczęciu ćwiczeń na Morzu Bałtyckim o nazwie Ocean Shield-2023. Dla Rosji jest to ważny obszar. Chcą zaznaczyć swoją obecność, a rangę wydarzenia podkreśla to, że dowodzi nimi sam admirał Nikołaj Jewmenow - dowódca Marynarki Wojennej Federacji Rosyjskiej.

Prezydent Duda w Gdyni

Andrzej Duda odbył w piątek wizytę w Gdyni. Miała się ona odbyć już dzień wcześniej, ale z powodu bardzo złych warunków pogodowych, prezydencki samolot nie mógł wylądować i wrócił do Warszawy. Polskie władze chcą pokazać, że są blisko najważniejszych wydarzeń, a morze jest szczególnym obszarem dla bezpieczeństwa Polski. Stąd spotkanie w 3 Flotylli Okrętów oraz Centrum Operacji Morskich. Prezydent zapewnił, że Polskie służby cały czas monitorują sytuację.

Władza woli dmuchać na zimne

Po ostatnich wydarzeniach z Białowieży, kiedy dwa białoruskie helikoptery, najprawdopodobniej celowo naruszyły polską przestrzeń powietrzną i niezauważone przez wojskowe radary latały nad naszym krajem trzeba szybko pokazać się z lepszej strony. Dodatkowo dziwna wydaje się próba tuszowania sprawy. Kiedy wojsko i MON zaprzeczało zdarzeniu, ukazały się filmy i zdjęcia mieszkańców Podlasia, na których widać było białoruskie maszyny.

Ocean Shield-2023 – co Rosja nam pokaże?

2 sierpnia zaczęły się rosyjskie ćwiczenia na Morzu Bałtyckim. Około 6 tysięcy żołnierzy będzie brało udział w wielkich ćwiczeniach. Ich dokładna liczba nie jest do końca znana. 30 okrętów wojennych i 30 statków powietrznych będzie prowadziło operacje morskie imitujące działania wojenne.

NATO na bieżąco obserwuje ćwiczenia. Możliwe, że będziemy musieli się zmierzyć z kolejnymi prowokacjami. Teraz dobrze by było znaleźć sposób, aby na nie dobrze odpowiedzieć. Działania powinny być stanowcze. Rosja rozumie tylko siłę, a wszelki brak reakcji na ich działania zaczepne uzna za słabość.

Autor: Mateusz Bartczak

Zdjęcie: Przemysław Keler ( KPRP)

Szczegóły

Kategoria: Aktualności

Opublikowano: 03 sierpień 2023

Odsłon: 18787

Pięć organizacji związkowych   działających w resorcie  obrony narodowej  zawarły  porozumienie z  MON ws. wypłaty w tym roku nagrody w łącznej wysokości po  2000 zł brutto, w tym  1000 zł brutto przed 14 sierpnia z okazji Święta Wojska  Polskiego oraz przyjęcia harmonogramu pracy nad Ponadzakładowym Układzie Zbiorowym Pracy dla Pracowników Wojskowych Jednostek Organizacyjnych Sfery Budżetowej z 8 czerwca 1998 r. ( PUZP).

W czwartek, 3 bm.  odbyło   się spotkanie siedmiu związków zawodowych zrzeszających  w resorcie obrony narodowej pracowników cywilnych  z Wojciechem Skurkiewiczem, wiceministrem  obrony narodowej  oraz dr. Wojciechem Drobnym, dyrektorem Departamentu Spraw Socjalnym,  pełnomocnikiem  MON  ws. współpracy  ze związkami zawodowymi

Jak już informowaliśmy, szef  MON  Mariusz Błaszczak podjął  decyzję o realizacji wypłat nagród  jednorazowych dla pracowników resortu  obrony narodowej z okazji Święta Wojska Polskiego Nagrody wypłacą właściwi  dysponenci pracodawców według  zatrudnienia na pełnym etacie na koniec  czerwca 2023 r. w wysokości  1000 zł brutto.   Osoby na pół etatu  mogą liczyć na  połowę tej kwoty.

Zgodnie z podpisanym w czwartek porozumieniem, wypłata  ma nastąpić do 14  sierpnia br. -  poinformował Roman  Richert, wiceprzewodniczący Niezależnego Związku  Zawodowego Pracowników  Wojska.

Już  na początku  spotkania związkowców  padło pytanie czy  obejmie pracowników  cywilnych uczelni  wojskowych czy też instytucji  kultury, w tym muzeów,  którzy  w ubiegłym roku zostali pominięci przy   podwyżkach wynagrodzeń. Wiceminister  Skurkiewicz  zapewnił, że  te nagrody obejmą  tych  pracowników.

Ponadto wszyscy pracownicy wojska - w  wyniku  nowelizacji tegorocznej ustawy  budżetowej  i podwyższenia  wskaźnika  inflacji – otrzymają  do końca  września  br.    drugą nagrodę  jednorazową w wysokości  1000  zł brutto.

W trakcie  spotkanie  przedstawiciele  4 organizacji  związkowych MON:  NSZZ PW, Związek Zawodowy Poligrafów,  NSZZ „Solidarność”, NSZZ „Solidarność 80” i Związku Zawodowego Sektora Obronnego podpisały porozumienie z MON ws.  wypłaty  nagród  jednorazowych oraz przyjęcia harmonogramu pracy nad PUZP. Porozumienie  nie podpisały Związek Zawodowy  „Militaria” oraz Związek  Pracowników Wojska „Tarcza”, bowiem  uczestniczące w tym spotkaniu  osoby  nie miały  odpowiedniego pełnomocnictwa.

Porozumienie przewiduje, że  aktualizacja stawek w ramach  PUZP  wejdzie w życie  od 1 listopada zamiast  oczekiwanego  przez związkowców 1 października – dodał  Dariusz Kuleta, przewodniczący  NSZZ PW  wojskowych  centrów  rekrutacji.   Związkowcy  zaproponowali, by stawki w najniższej I grupie  tabeli zaszeregowania  wynosiły  3000 zł  brutto, w drugiej wyniosły od 3300 zł  do 4600 zł, w XIII  - od  4300 do 6900 zł, XVI – od 5000 zł do 8100 zł, w XX – od 6400  zł do 10000 zł, a XXVI ( najwyższej ) od 8600 do 13800 zł. Te  najniższe z uwagi na  planowane podwyższenie  minimalnej  płacy minimalnej od 1  stycznia 2024 r. w wysokości  4300 zł  brutto – nie będzie uwzględniane.

Należy  przypomnieć, że MON   proponował wejście w życie   nowych, wyższych stawek  wynagrodzenia pracowników wojska od 1 stycznia  2024 r.  Departament  Spraw Socjalnych  ma  szczegółowo  wyliczyć skutki  tych podwyżek dla  budżetu  MON. 

Zmiany są konieczne w PUZP, bowiem w  umowie z 8 czerwca 1998 r.   nie ma wielu stanowisk związanych z Wojskowym Centrum Rekrutacji ( poprzednio pracownicy  WSzW i  WKU mieli inny status i  nie byli w układzie  zbiorowym), cyberprzestrzenią czy też informatyzacją.  Ponadto stawki   w załączniku  do PUZP nie  zmieniały  się od kilku lat, pomimo  rosnącej stale  płacy minimalnej w państwie, wymuszonej wysoką  inflacją.

W  sprawie  negocjacji  PUZP  mają być powołane zespoły  ze strony społecznej  i przedstawicieli  MON.  R.Ch.